Saturday, October 10, 2009

നിരാശകാമുകണ്റ്റെ പക

ഇരുളിണ്റ്റെ ആഴങ്ങളില്‍ നിന്നവള്‍ പൊങ്ങി വന്നു
ഓര്‍മ്മയുടെ നിറകുടം അവളിന്നെനിക്കു നല്‍കി
ഒരു പക്ഷെ ഇന്നിതെന്‍ തോന്നലാകാം
പുലറ്‍കാല സ്വപ്നത്തിന്‍ രൂപമാകാം

കറുത്തൊരാമുഖം വെളുത്തിരുന്നു
ചിരികളില്‍ പ്റേമത്തിന്‍ ഭാവമില്ല
കണ്‍പീലി നനയുന്ന തേങ്ങലില്ല
ചുണ്ടില്‍ പ്രതീക്ഷതന്‍ വാക്കുമില്ല

പണ്ടെന്നോ അവളെന്‍ മോഹമായി
തളിരിട്ടമനസ്സിണ്റ്റെ സ്വപ്നമായി
ഒടുവിലെന്നോ അവള്‍ക്ക്‌ ട്രാന്‍സ്ഫറായി
എണ്റ്റെ ഹ്രിദയത്തില്‍നിന്ന് അവണ്റ്റേതിലേക്ക്‌

ജീവിതം അലക്ഷ്യമായ്‌ കൂവിപ്പായുന്നു
ചെമ്മണ്‍ വഴികളില്‍ ഞാനും കാത്തുനിന്നില്ല
ഒടുവിലിന്നലെ ജീവിതമവള്‍ക്ക്‌ ഉത്തരം കൊടുത്തു
ഒരു നിരാശകാമുകണ്റ്റെ സ്വപ്നത്തില്‍ വന്നുകരയാന്‍